Afgelopen woensdag was ik met één van m’n dochters bij een concert van ‘Girl in Red’ in Afas Live. Een Noorse singer-songwriter met teksten die vooral over haar gay-zijn gaan. In haar teksten is Marie Ulven (haar echte naam) tevens erg open over haar angst, en dwangstoornissen. We beleefden een mooie avond met leuke gesprekken tijdens de nachtelijke terugreis vanuit de hoofdstad.

Het valt me sowieso op dat de jeugd erg makkelijk praat over allerlei mentale ongemakken. Als ouder heb je de schone taak om hier scherp op te zijn en niet elke afkorting te bevestigen. Dat is nog niet zo eenvoudig. Vraag je de dokter om een diagnose, of kijk je het even aan? Een diagnose geeft duidelijkheid én ook een stempel voor het leven. Dat is gevaarlijk, je bent immers niet je aandoening. Want wees nou eerlijk; we vertonen toch allemaal wel eens gedrag dat naadloos past op de kenmerken van één, of meer afkortingen die voor een mentale aandoening staat?

‘Doe niet zo autistisch’, wordt er geroepen als ik de afwasmachine op mijn -eigen wijze- manier inruim. Of de schoonmaakhulp die de matjes in de badkamer altijd strak uitlijnt met de voegen van de vloertegels. De stapels vuile was die ik op kleur sorteer en steevast op dezelfde plek in de slaapkamer neerleg voordat het in de machine verdwijnt. Het zijn ‘tikjes’ of onschuldige rituelen en daarmee nog geen aandoeningen met een afkorting.

Staatssecretaris van Ooijen stelde deze week dat ‘we’ te snel naar de jeugdzorg stappen met onze kinderen. Het dreigt onbetaalbaar te worden en de toegang raakt verstopt voor kinderen met een ‘echte hulpvraag’. Echtscheidingen, eenzaamheid en gestreste ouders zijn volgens de politicus de belangrijkste oorzaken van de groeiende vraag naar jeugdzorg.

Jongens zijn drukker dan meiden tot ver in de pubertijd. Daar hoef je geen academicus voor te zijn, dat zie je aan het gedrag op het schoolplein. Maar wat me op de scholen ook is opgevallen is dat een doorverwijzing naar de jeugdzorg relatief eenvoudig gaat. De ritalin en de ‘weerbaarheidstrainingen’ zijn sneller geregeld dan een passend aanbod voor hoogbegaafden of extra begeleiding voor kinderen die op een andere manier moeite hebben met het ‘one-size fits all’ aanbod.

Laat het onderwijs een voorbeeld nemen aan ‘Girl in Red’. Ze legde het concert meerdere malen stil zodat er gezorgd kon worden voor flauw vallende bezoekers. Ze zorgde er persoonlijk voor dat er water werd doorgegeven in de zaal. Om even later het enthousiasme van de dansende bezoekers weer aan te wakkeren door een stevig uitdagend nummer in te zetten. Er was zorg voor degene die dat nodig had, voldoende uitdaging voor degene die daar aan toe was. Daardoor werd het een fantastische ervaring voor iedereen.

Een geslaagde avond!