‘De menstruatiecoach: Een functionaris die elke topsporter tot haar beschikking zou moeten hebben’, aldus Marijn de Vries in NRC. Het doel van de menstruatiecoach in de sport is om wedstrijdkalenders en trainingsschema’s uit te lijnen met de biologische klok van de sporter. Pieken op het moment dat de planning, – en hormooncyclus van de vrouw en haar sport in balans zijn. Aanleiding van het stuk was de openheid van schaatster Jutta Leerdam over haar menstruatiegedoe tijdens een belangrijke wedstrijd die ze won.

Als enige man in een huishouden met vier vrouwen vind ik dat ik mag schrijven over menstruatiegedoe. Van dichtbij krijg ik de bijverschijnselen in de schoot geworpen. Ik onderga alle emoties en hoop dat mijn begrip en empathie worden gevoeld in het hormonaal strijdgewoel. Soms moet ik even snel naar de winkel om de voorraad maandverband aan te vullen. Af en toe ontvlucht ik de emoties omdat mijn opmerkingen het menstruatiegeweld te veel aanwakkeren. Grapjes die gisteren nog konden, kunnen vandaag niet meer.

Als menstruatiecoach faal ik hopeloos, een rol die ik nooit van mijn vrouw zal kunnen overnemen. Ik hou het bij mijn plek in menstruatielogistiek en in het beheer van de absentie-app. Voor de goede vrede!

In dezelfde krant een essay van Bas Heijne over diversiteit en inclusie. Want, wat voor de topsport en mijn gezin geldt, geldt uiteraard ook voor de politiek, de overheid en voor het bedrijfsleven. Als je wilt dat je als organisatie de samenleving weerspiegelt, dan bestaat je medewerkersbestand uit even veel mannen als vrouwen. En daarmee worden de samenwerking en de prestaties beïnvloed door de cycli van je medewerksters. Nou heb ik niet de illusie, dat de vrouwen in mijn organisatie zitten te wachten op een gesprek over het afstemmen van de organisatiedoelen op hun cyclus, het is wel goed om ons te beseffen dat het een rol van betekenis speelt.

Want gebrek aan hormoon-diversiteit is vaak veel erger. Mannen, die hun testosteronniveau niet de baas zijn, zorgen voor rampen in de wereld. Ik hoef de voorbeelden niet te benoemen, jullie kennen ze wel. Toch licht ik er eentje uit. Waarom? Omdat één van ‘mijn’ vrouwen zich afvroeg wat Elon Musk toch met Twitter moest. De man had immers al alles wat z’n hartje begeerde? Maar ook: ‘Wat is er nou eigenlijk nog over van Twitter? Die Musk maakt het toch eigenlijk alleen nog maar erger?’

Ik probeerde uit te leggen hoe het misschien zo ver is gekomen met Musk en Twitter. Hoe dat dan gaat met mannen. Mannen hebben last van hun competitiecyclus, deze speelt op naarmate hun angst toeneemt. Een cyclus van de man, gericht op zelfdestructie. Vandaar de angst. Bange mannen hebben een vrouw naast zich nodig om hun planning, – en hormooncyclus in bedwang te houden.

Noem het een vorm van menstruatiearmoede. Naast de bange man ontbreekt te vaak een vrouw. Om een warme schouder te bieden als hij een wedstrijdje ver-piesen dreigt te verliezen. ‘Of, om de man de voordelen van zittend plassen te leren’, vulde mijn dochter aan.