‘Vader van Tom’ is de naam die ik opliep na een informatieavond op de school van onze oudste dochter. Het was een avond waar informatie gegeven zou worden over het te kiezen studieprofiel voor de komende jaren.

Zou worden, het liep anders….

De docent had bedacht dat groepjes leerlingen de moeilijke materie aan de ouders zouden presenteren. Twee vliegen in één klap; de leerlingen maken zich de profielen eigen, ouders worden geïnformeerd. Een uitstekende gedachte van de docent. Maar het liep anders. Twee van de 4 groepjes kwam niet opdagen op de avondbijeenkomst. Dit betekende dat 2 van de 4 profielen niet werd toegelicht.

Laffe leerlingen lieten, leraar, klasgenoten en ouders in de steek.

De docent had vast wel een plan B, dacht ik hardop met de aanwezige ouders. Maar niets was minder waar. De docent stond met de mond vol tanden, met lege handen. Hij gaf de laffe leerlingen ervan langs, ondanks hun afwezigheid. Enkele ouders begonnen nerveus op het schoolmeubilair heen en weer te bewegen.

Ik stak m’n hand op, kreeg het woord en vroeg de docent of hij zich realiseerde hoe belangrijk informatie is om een goede keuze te maken voor de vervolgstudies van de kinderen. De docent beaamde het belang. Maar hij was in de steek gelaten door z’n leerlingen en kon er ook niets aan doen. Ik vroeg of hij had gecheckt of de leerlingen ook daadwerkelijk zouden leveren die avond. Dat had hij niet. Nogmaals probeerde ik het belang van het onderwerp te benoemen. Dat het leuk was om onze kinderen aan het werk te zien maar dat de eigenlijke bedoeling van de avond was dat we er wijzer van zouden worden. De school kwam deze verplichting in mijn ogen niet na, ondanks de goede bedoelingen van de docent. Dit laatste benoemde ik ook. Meerdere ouders vielen me bij, de sfeer werd wat ongemakkelijk.

De volgende dag werd er in de klas gepraat over de gebeurtenissen van de vorige avond. Ze vonden het laf van de leerlingen die verstek hadden laten gaan. Maar misschien wel erger vonden ze dat één van de vaders nogal kritisch was geweest op de docent en op de decaan. Wie was die vader? Het was beschamend, aldus de pubers. Oh, riep één van de klasgenoten die aanwezig was geweest. Het was een kale man, de vader van Tom volgens mij.

Mijn dochter heet geen Tom, haar vader is wel kalend. Ze was er bij dat haar kale vader de kritische vragen stelde. Ze hield zich wijselijk stil. De vader van Tom kwam haar eigenlijk wel goed uit.

Afgelopen week sprak ik een wethouder. Ze vroeg me of we merken dat inwoners steeds mondiger worden. Dat ons werk daardoor moeilijker wordt. Ik bevestigde haar constatering maar voegde toe dat ook een steeds groter wordende groep zich niet laat horen. Mensen die gelaten van alles ondergaan en moeite hebben met de complexiteit van de huidige samenleving. Mensen die daardoor allerlei vangnetten van de overheid mislopen. Mensen die niet mondig genoeg zijn om te krijgen waar ze behoefte aan hebben. Waar ze zelfs recht op hebben. Deze mensen hebben geen stem en staan met lege handen.

Deze mensen wens ik allemaal een vader van Tom toe.

Meer van dit? Check Het boek, een jaar in columns bestellen?