Camping ‘Die Grüne Wiese’, dat is wat bleef hangen nadat Leonie belde. Ze vroeg me om een column voor te lezen, tijdens het festival ‘Route Circulair’ op de Greenwise Campus in Emmen. Als kampeerder verwisselde ik campus als vanzelf met camping.

‘Kennis is kassa’, luidt de slogan van de camping waar ik deze column voorlees. Maar als kennis rijkdom oplevert, wat is dan de waarde van wijsheid? Wijsheid, die van onschatbare waarde is, als je aan de vooravond staat van een enorme transitie. Een verandering van tijdperk, waarbij de regio zichzelf opnieuw uit zal vinden. Waar kiezen we voor? Wat laten we liggen? Een gevecht tussen de liefde voor het oude, en het verlangen naar het nieuwe. Een strijd tussen het hoofd en tussen het hart.

Ik kies voor het hart en probeer uit te leggen waarom.

Ooit, op een soortgelijke bijeenkomst, in de tijd dat deze camping nog gewoon een Drentse Hogeschool was, opperde ik, dat de ‘Beste Bouwvakkersopleiding van de wereld’ in Emmen moest komen. Waarom? In de eerste plaats: Omdat ik vind dat je nooit mag vergeten ‘waar je weg komt’. Ten tweede: Omdat we de neiging hebben veel te snel te willen met de ontwikkelingen in de regio. Al of niet aangemoedigd door korte bestuursperiodes of een buslading adviseurs die ‘hier niet weg komen’. Ten derde: Er mag best wat meer ambitie worden getoond. We hebben bijna alles wat duurzaam succes mogelijk maakt. Natuurlijke ruimte in overvloed, goed gemotiveerde mensen en nuchter ondernemerschap. Dit vormt ons duurzaam kapitaal voor de toekomst.

De regio heeft behoefte aan duurzame bedrijvigheid. Grote bedrijven uit de lineaire economie zijn vertrokken. Evenals de rijkskantoren die terug zijn gegaan naar de overvolle randstad. Het waren sprintjes om de regionale economie te steunen. Goed bedoeld maar niet duurzaam. Dat geeft stress. Stress bij de bestuurders, die het tij willen keren. Stress bij de mensen, over de duur van werkzekerheid. Stress bij onze jongeren, of er voldoende uitdagende banen voor ze zijn.

Maar we zijn niet aan het sprinten, we lopen een marathon. De sprintjes hebben ons afhankelijk gemaakt van tijdelijk geld in de vorm van subsidies. Een marathonloper wisselt ook niet voortdurend van schoenen. Want dan kan hij geen tempo maken. Dan verliest hij de finish uit het zicht. Dan concurreert hij niet met de lopers in de top. Duurzame versterking van de regionale economie is te vergelijken met het lopen van een marathon. Het vraagt om een lange adem en lange termijn commitment. Waarbij de kosten en de opbrengsten niet samen dansen in één bestuursperiode.

De regio met de beste bouwvakkers, innovatieve bedrijvigheid, hoogwaardige kennis, én de beste boeren van de wereld, kan zich prima bedruipen in een circulaire economie. Door te oogsten, in plaats van uit te putten. Waardecreatie door te versterken en te vernieuwen wat er is. Maar ook door opgaven te combineren. Met wijsheid, kennis en boeren nuchter verstand.

‘Massa is kassa’, is de naam van een doodlopende steeg. We staan hier op een Grüne Wiese. Een groene weide van goede grond als voedingsbodem voor de circulaire economie. Een economisch model dat langdurig bij zal dragen aan de brede welvaart van álle mensen in de regio.