Tijdens een van mijn dagelijkse wandelingen in het bos, ving ik deze flard op uit een gesprek: “Kies je voor het geld of ga je voor het geluk?” Ik kom ze elke dag tegen. Een groepje ouderen dat rond half negen verzamelt bij de ingang van het bos. Ze laten samen hun honden uit. Regelmatig staan ze stil en discussiëren ze. Vanochtend over verhuizen.
Een stel woont boven de snackbar. Dat weet ik toevallig. Ze wonen er voor 400 euro per maand fluisterde de man achter z’n hand. Niet duur. Ik weet niet of ze eigenaar zijn of huurder.
Het wordt wel lastiger om de trap op te komen want een lift is er niet. Maar het is zo’n mooie plek. In het winkelcentrum, dicht bij het bos en dicht bij het stadscentrum.
Zoals deze mensen zijn er veel. Moeite om het vertrouwde te verlaten omdat het nieuwe onzekerheid biedt. Je weet wat je hebt. Je weet wat het kost. Je weet alleen niet hoe je morgen opstaat. Dat je lichaam begint te haperen, is een zekerheid. Maar wanneer? Wat is het juiste moment om te verhuizen? Liever niet te vroeg maar zeker niet te laat. Want dan heb je niets te kiezen.
Het is meer dan een verhuizing. Het is ook de bewustwording dat groei plaats maakt voor behoud. Behoud van geluk in dit geval. Zodat je kunt blijven doen wat je deed. Dat een trap in huis je niet in de weg zit om te slapen, te douchen of je hobby uit te oefenen. Dat een trap je niet belemmert om andere mensen te ontmoeten.
Om te houden wat je hebt, moet je dus veranderen. Veranderen van thuis. En dat is lastig. Want je gaat misschien wel meer betalen. Maar kan dit ook? Kun je lid blijven van de clubjes? Kun je de caravan houden en kun je er regelmatig mee op pad? Kun je de kinderen af en toe wat toestoppen? En de buren dan? Waar je nu op kunt rekenen. Die altijd voor je klaarstaan als er iets is. Die laat je achter. En de nieuwe buren. Gaat het daar mee klikken?
Wonen gaat om veel meer dan een huis. Dat realiseren we ons bij de woningcorporaties maar al te goed. Het aantal diensten dat we aanbieden neemt toe. We kennen een ‘Langer Thuis Coach’ die adviseert om de regie over het wonen zo lang mogelijk vast te houden. Totdat het niet meer gaat. Dan adviseren we over een verhuizing. Dan prijst de Klantadviseur een geschikt huis aan. Kijkt de ‘Bespaarcoach’ met behulp van de Woonkostenrekenmachine of je uitkomt met je huishoudboekje. En zorgt de Huismeester of de Buurtbeheerder dat je je snel thuis voelt in de buurt.
En als zelfstandig wonen niet meer lukt is er het verpleeghuis. Goed wonen met liefdevolle verzorging en gezelligheid in de nabijheid en gebouwd door de woningcorporatie.
Wij zorgen met onze kennis en mensen voor woongeluk in elke levensfase, zodat de scherpe keuze tussen geld of geluk voor onze huurders is omgebogen tot wenkend perspectief.
Geschreven voor Platform 31 – Blogreeks Landelijk gebied als inspirator: van vergrijzen naar vernieuwen
Deze blog is de vierde uit een reeks blogs van bestuurders uit verschillende organisaties, werkzaam in het landelijk gebied. Ieder van hen heeft zijn eigen kijk op de samenloop van de opgaven wonen en zorg in de plattelandregio’s waar ze werkzaam zijn en de manier waarop samen gewerkt wordt aan oplossingen.
Eerder verschenen blogs:
- Landelijk gebied als inspirator: van vergrijzen naar vernieuwenvan Kim Oude Luttikhuis (gemeente Berkelland) en Hanjo Lagas (Atrivé)
- Van vergrijzing naar vernieuwing in de Kop van Noord-Hollandvan Hans Groenendijk (Woonzorggroep Samen en Actiz)
- Goed oud in Berkelland: nieuwbouw aansluiten op woonwensvan Maikel van der Neut (wethouder Berkelland)
Weer heel mooi geschreven Bert. En zo is het ook. Maar jij hebt het over verzorgingshuizen , daar kun je alleen maar in als je voor zoveel procent verzorgd moet worden. Ben je daar te goed voor kom je er niet in. Een vroegere buurvrouw 85 jaar verder vrij redelijk. Alleen het zien is wat minder. En één ding wat ze door de verzorging moet laten doen. Daar konden ze het op gooien om haar daar te laten blijven.
Waarom niet weer bejaardenhuizen bouwen. Dan is de woningnood een stuk minder en de eenzaamheid onder ouderen ook.
LikeLike