Tijdens een ochtendwandeling werd ik geïnspireerd door twee eigen tweets die ik vorig jaar had gepost. Vergeef me deze ijdelheid, het dient een algemeen doel.

De tweets behoeven toelichting begreep ik later toen de reacties uitbleven. Daarom besloot ik om deze blog te schrijven. Ik zit namelijke al tijden met twee dingen in m’n maag die achteraf de aanleiding vormden voor de twee tweets:

1. De politiek vindt dat krimp slecht is voor het imago van de Veenkoloniën;
2. De politiek vindt windmolens goed voor het imago van de Veenkoloniën.

Ik woon in Emmer-Erfscheidenveen, gemeente Emmen en onderdeel van veenkoloniaal Oost Drenthe. Een schitterend gebied, vandaar de wandeling. Mooie oprechte hardwerkende mensen met nog steeds Turf, Jenever en Achterdocht in de genen. Lees het boek de Graanrepubliek van Frank Westerman er op na, vervang graan door veen en je begrijpt wat ik bedoel.

Mijn omgeving is door de gemeente Emmen uitverkozen tot potentiële vestigingsplaats voor windmolens. Ik had daar aanvankelijk niets op tegen maar begin er steeds meer moeite mee te krijgen. Ik word zelfs boos als ik de berichtgeving volg. Een artikel in het Dagblad van het Noorden over plannen voor windmolens in het noordelijk deel van de veenkoloniën. Een initiatief van lokale boeren om samen een windmolenpark te exploiteren. Prachtig omdat de opbrengsten bij een aantal boeren terecht komt  maar afschrikwekkend als je de kop boven het artikel leest. Wat nou draagvlak? Gewoon neerzetten die molens en misschien kijken of de streek er van mee kan profiteren. Wat is er veranderd sinds het eind van de 19e eeuw? De graanboeren verrijkten zich over de ruggen van de arbeiders. Vervang graan in dit geval door wind en het lijkt erop dat we in 150 jaar niets zijn opgeschoten.

De veenkoloniën kenmerken zich door slechte economische vooruitzichten. We leven ongezonder waardoor we meer zorg gebruiken en eerder doodgaan dan de rest van Nederland. We zijn lager opgeleid en hebben minder vaak werk. De bedrijvigheid transformeert waardoor de werkgelegenheid verder afneemt. We hebben onze bodemschatten (het veen) verpatst maar hebben er onvoldoende van geprofiteerd. We vergrijzen bovengemiddeld en ontgroenen bovendien doordat de hoger opgeleide jongeren de regio verlaten naar plekken met voldoende aanbod van werk.

Nou hebben we weer een kans om te profiteren van onze eigen goede grond: De veenkoloniën zijn bij uitstek geschikt voor het plaatsen van windmolens. Laten we het ons dan weer gebeuren dat we  er onvoldoende van profiteren? Grijpen we de kans om de regio duurzaam te versterken omdat we een langdurige, zekere, inkomstenbron in het gebied hebben?

In Duitsland en Denemarken zijn ze eerder opgestaan. Daar hebben de mensen voorzien dat de subsidie op fossiele brandstoffen niet langer betaalbaar is en dat de CO2 berg het landschap voor de eeuwigheid aan de zon onttrekt.

Daar hebben inwoners en politiek de handen ineengeslagen om gezamenlijk een visie te ontwikkelen. Ze hebben maatregelen getroffen zodat ze zelfvoorzienend zijn, geen afhankelijkheid van traditionele energiebronnen. Zeker, ook daar is de invoering niet zonder slag of stoot gegaan. Er was weerstand, NIMBY gedrag en andersoortige sores. Het algemeen belang prevaleerde boven individuele of institutionele belangen. They all benefit : Alsof InShared in Denemarken of Duitsland is geboren.

Laten we het eens omdraaien. Wat nou als we dat in de Veenkoloniën zouden kopiëren met als doel om het eerste zelfvoorzienend gebied van Nederland te worden? Wat nou als de politiek zegt: Regel het lekker zelf in de veenkoloniën! Want eigen varkens stinken niet! Wat is er mooier dan van de wind te leven? Dus beslissers: Laten we de fouten van de gaswinning, graan-, en veenboeren niet nog eens maken en zorg dat de mensen in de veenkoloniën profiteren van de komst van windmolens. Dit kan heel eenvoudig door de mensen eigenaar te maken van de molens waardoor de opbrengsten terugvloeien naar de eigen beurs.