Voor de derde keer binnen 3 weken ging de telefoon. ‘De ambulance komt er aan, heb je tijd om mee te gaan?’ M’n schoonmoeder aan de telefoon, haar dochter schiet als een geoefende brandweerman in de kleren, bril op, koeken mee en gaan. Twee van de 3 keer was ze er eerder dan de ambulance. Toch maar goed dat m’n schoonouders bij ons in de buurt zijn gaan wonen.

M’n schoonmoeder is een bijzondere patiënt. Ik schreef al eerder over haar. Sommigen zullen haar eigengereid noemen, ik vind haar vooral stoer, veerkrachtig en zelfredzaam. Mijn schoonmoeder is de patiënt van de toekomst. Ze houdt graag zelf de regie over haar gezondheid. Wen er maar alvast aan, lieve mensen in de prachtige zorgsector!

Net na haar eerste ziekenhuisopname van dit jaar werd ze 83. Als cadeau vroeg ze de nieuwste Apple Watch. Even duur als het eigen risico in de zorg, ze bood aan om mee te betalen. ‘Waarom wil iemand op haar 83^ste een slimme horloge?’, hoor ik je denken. In het geval van mijn schoonmoeder is dit volstrekt logisch. Er zat namelijk een gat in haar arsenaal aan medische meetmiddelen. Ze miste een stappenteller, een saturatiemeter, een hartslagmeter, een slaapindicator en de mogelijkheid om een ECG te maken. Een glucose-, thermo-, en bloeddrukmeter heeft ze al, evenals een weegschaal.

Met al deze meetmiddelen lukt het haar om een goede balans te vinden tussen eten, bewegen, medicatie en haar gevoel van welbevinden. Zo toetst ze haar gevoel met de feiten van de diverse meters op haar gezondheidsdashboard.

Direct na aankomst van de ambulance biedt ze de verpleegkundige meetgegevens aan, afkomstig uit de notitie-app van haar iPhone. Gevoel plus feiten zorgen voor een betere diagnose door de professional, en dus in een beter zorgpad voor m’n schoonmoeder. Straks komen deze gegevens rechtstreeks uit haar horloge.

Het is een kwestie van tijd voordat de ambulance spontaan komt voorrijden omdat de data uit haar Apple Watch naderend onheil voorspelt en proactief alarm slaat. ‘U weet het misschien nog niet mevrouw, maar op basis van de data uit uw horloge staat u iets te wachten waarvoor we het zekere voor het onzekere nemen en u even meenemen naar het ziekenhuis.’ Zo klinkt de welkomstgroet van het ambulancepersoneel over niet al te lange tijd. Lucien Engelen, innovatiegoeroe in de zorg bij Deloitte, voorspelde dit scenario jaren geleden al.

De patiënt als deskundige en regisseur over het eigen zorgpad. Het begon allemaal met de huisarts die de vraag stelde; ‘wat denkt u zelf dat het is?’ Wees eerlijk, daar moesten wij toch ook aan wennen? De hoogopgeleide arts die vertrouwt op de kennis van de patiënt over het eigen lichaam. Samen met onze meetgegevens wordt de diagnose zo een peulenschil. Een kans voor de zorg om effectiever te werken zodat de dokter meer mensen kan helpen.

‘Niet betrouwbaar’, hoor ik verschillende artsen al roepen. Dit klopt deels. ‘Maar, hoe vaak denkt u dat een professional er naast zit in haar of zijn loopbaan?’, neig ik te antwoorden.

Want ook de goed geschoolde professional van vlees en bloed is niet perfect. Mijn schoonmoeder kan je de voorbeelden op een presenteerblaadje aanreiken. Zonder gadgets. Uit het blote hoofd, zodat je meteen weet dat haar daar niets mankeert.