‘Ik heb nog één ding die ik met je wil delen’, aldus een collega aan het eind van een telefoongesprek. ‘Vertel’, antwoord ik nieuwsgierig. ‘Je lijkt wat afwezig, bent minder zichtbaar. Ik mis je scherpte en frisse kijk op zaken’, krijg ik op mijn uitnodiging te horen. ‘Dank dat je me dit teruggeeft’, antwoord ik enigszins verlegen. Wat volgde was een mooi, open, gesprek over waar ik midden in zat.

Want hij had een punt, hij voelde het goed aan. Mijn werk is aanzienlijk veranderd het afgelopen jaar. Eigenlijk heb ik heel ander werk gekregen. Bewust en onbewust, gepland en verrast. Dat doet veel met me en vraagt hele andere dingen van me. Want eerlijk is eerlijk, ik zag het niet aankomen in de omvang waarin het zich manifesteert. Het zijn drukke tijden waarbij meer transpiratie dan inspiratie komt kijken. Corvee, noemde mijn wandelafspraak het tijdens een heerlijke boswandeling in de Drentse natuur.

Er is nogal wat in beweging gekomen in mijn omgeving op het werk. Een bijna geheel nieuw stafteam, 3 nieuwe managers, een handvol gepensioneerden, nieuwe RvC leden inclusief een nieuwe voorzitter en nieuwe commissie-indelingen en last but not least; enig bestuurder na 8 jaar het roer te hebben gedeeld. In totaal noteerden we meer dan 30 personeelswisselingen op een totaal van 120 medewerkers. 1 op de 4 functies is gewisseld in 2022. En dan heb ik het nog niet over het historisch hoog ziekteverzuim waardoor we veel mensen tijdelijk binnen haalden.

Onze ambitie bouwden we niet af. We hebben veel plannen in voorbereiding om bij te dragen aan de Nationale Prestatieafspraken. We vernieuwen onze complete ICT de komende twee jaar. Onze ‘Vastgoedafdeling’ verandert van een projecten, naar een regieorganisatie. We blijven zoeken naar oplossingen voor de vele crisissen die de samenleving plagen. We betrekken de externe toezichthouders en de financiers bij alle veranderingen om ze niet te verassen. We doen aan teamontwikkeling om elkaar te leren kennen en af te spreken hoe we de klussen klaren de komende jaren. Nieuwe mensen kijken op hun eigen manier naar de opgaven, ook dit levert veranderingen op waar we druk mee zijn.

Ik leerde in een jaar een hele andere kant van mijn werk kennen. Soms heb ik het gevoel dat ik de verbinding ben tussen het verleden en de toekomst. De lijn doortrekken, maar me tegelijkertijd realiserend dat er geen rechte lijn bestaat tussen het verleden en de toekomst. Dit geeft onrust en maakt me soms onzeker.

Lees dit niet als een klaagzang. Ik leer. Misschien wil ik ook wel te veel. Betrokken collega’s houden me bij de les en helpen me om te relativeren. Zodat we de goede dingen blijven doen. Huurders en woningzoekenden hebben immers hele andere zaken aan hun hoofd.

Lees dit als een compliment voor m’n collega die de veiligheid voelde om te delen wat hij voelde. Dit stelt me gerust, maakt me trots en geeft me vertrouwen om samen de toekomst vorm te geven.