Behalve de zorg over onze ouders, in een kwetsbare leeftijd en met een breekbare gezondheid, brengt deze crisis ons als gezin veel goeds. We zijn gezond en de banen van mijn vrouw en mij staan niet op het spel. Doordat we voortdurend in elkaars omgeving zijn worden de onderlinge banden versterkt. De vluchtigheid heeft plaatsgemaakt voor oprechte aandacht en liefde voor elkaar. Er wordt meer dan ooit geknuffeld. We maken ons daarom niet al te veel zorgen over het hier en nu. Wat later brengt, zien we dan wel weer. We zijn gewend om wendbaar te zijn als gezin. Dat hebben we in het verleden meerdere malen bewezen. We mogen hier dankbaar voor zijn. Het mag wel zo!

Maar natuurlijk hoop ik dat de crisis zo snel mogelijk weer voorbij is. Ik weet dat er genoeg mensen zijn die het niet zo fijn hebben op dit moment. Met hun gezondheid, met hun familie, met hun gezin of thuis, op hun werk of in hun bedrijf. Deze crisis zal z’n sporen nalaten. Zoveel is wel zeker.

Onze drie dochters gaan naar drie verschillende scholen. De oudste zit in Havo 3. Ze volgt thuis digitaal onderwijs dat na een moeizaam aanloopje redelijk op gang komt. Ze mist haar vriendinnen ontzettend. We houden er ernstig rekening mee dat ze ook volgend jaar weer in Havo 3 zal zitten. Hier had ze de crisis niet eens voor nodig. Nooit geleerd om ergens moeite voor te doen. Daar had het onderwijs geen antwoord op. Dan kom je jezelf een keer tegen. We weten dat het goed komt.

De ene helft van onze tweeling volgt een tussenjaar op Intermezzo van het Hondsrug College in Emmen. Ze is na groep 7 van de basisschool gegaan en wordt op Intermezzo klaargestoomd voor het VWO. Een aanrader! Haar school is het verst in digitaal onderwijs en wist dit nagenoeg feilloos over te brengen naar de thuissituatie. Na een evaluatie zitten ze inmiddels in de tweede fase. Ze is blij met deze situatie. Ze heeft veel geleerd het afgelopen jaar. Met name over zichzelf. Ze gaat volgend jaar naar een andere school. Ze begint dan aan haar vierde school op haar elfde. Het heeft haar en ons veel geleerd over scholen die gericht zijn op gemiddelden. Zodra je op, of boven het gemiddelde scoort heeft de meester of juf niet veel te bieden om het leerproces te verlengen. Als je dan wel meer in je mars hebt dan maakt verveling zich al snel meester van de leerling. Een verkwisting van talent. Maar ook met haar gaat het goed komen. Op haar eigen manier want ze is net zo eigengereid als haar ouders.

Onze dochters hebben alle drie gemeen dat ze briefjes schrijven als ze ergens mee zitten. We vinden het bewuste schrijfsel dan op onze kussen van het bed. Duidelijk zichtbaar als we ’s avonds de slaapkamer binnenkomen. Soms met een probleemstelling, soms met een spijtbetuiging en regelmatig met een liefdesverklaring.

Dit hebben ze van mijn vrouw die dit als kind, en later in de begintijd van onze verkering, ook deed. Mijn moeder krijgt nog hartkloppingen als ze terugdenkt aan de koeriers die aanbelden om weer eens een epistel van mijn verkering af te leveren. De post was zo gewoon. Nee de urgentie moest duidelijk zijn. Vandaar de koerier. De onderwerpen van de brieven kwamen qua strekking overeen met de inhoud van de briefjes van onze dochters. Soms met een probleemstelling, soms met een spijtbetuiging en regelmatig met een liefdesverklaring.

Dit keer troffen we een poster met een briefje aan op het kussen. Nu van de andere helft van de tweeling. Ze zit in groep 8 van de basisschool. Ze mist haar juf en haar vriendinnen enorm. Het is een sociaal kind. Ze kan feilloos woorden geven aan elke emotie die ze voelt. Ze is vaak een leermeester voor de leden van ons gezin. Roept ons tot de orde en verwijst in één adem naar de waarden die we allemaal zo belangrijk vinden. Waarden die we even vergeten lijken te zijn. Ze houdt ons bij de les.

Alleen nu even niet. Het hield haar uit haar slaap. Ze kon er overdag geen woorden aan geven blijkbaar. ‘Kut Corona’, staat er met grote letters op de poster. Gevolgd door: ‘Door Corona kan ik het laatste jaar van groep acht niet leuk afsluiten. Op kamp, de musical en mijn kinderfeest doen.’

Kennelijk realiseerde ze zich de grove kop boven de tekst want ze ondertekent met: ‘Sorry dat ik scheld.’ Het is inderdaad niets voor haar. Zulke grove woorden. Maar het zat haar erg hoog.

Er zit ook een briefje bij de poster. Met de reden waarom ze de poster maakte. ‘Ik heb dit gemaakt omdat ik telkens denk over Corona. Ik denk dan: Het komt niet goed en het jaar word niet leuk afgesloten. Daarom had ik deze poster gemaakt. Nou, nu ga ik slapen doei. Groetjes, de kut corona maker.’

De poster heeft veel met de huidige situatie te maken. Maar er is meer. Ze is, samen met haar zussen, een keer van school gewisseld. Ze heeft veel verschillende meesters en juffen meegemaakt vanwege een hoog personeelsverloop op school. Maar liefst vier schoolleiders maakte ze in zes jaar basisschool mee. Net nu ze de leukste juf van de wereld heeft is de school niet bij machte om contact te onderhouden met de leerlingen. Ze doet thuis braaf haar opdrachten. Contact met de juf is er helaas niet. Uiteraard niet fysiek maar ook niet via videobellen. Dit laatste vindt de school niet nodig.

Ze had zelf nog wel het goede voorbeeld gegeven. Haar boekbespreking stond gepland maar kon vanwege de schoolsluiting niet doorgaan. Mijn vrouw bracht haar op het idee om er een video van te maken en deze naar de juf te sturen. Samen met haar ‘grote’ zus maakte ze een video met daarin de boekbespreking en nog een aantal grappen en grollen. Deze stuurde ze naar de juf die laaiend enthousiast reageerde en haar beloonde met een dikke voldoende. Zo wakker je enthousiasme aan. Zo hou je talenten gemotiveerd.

Maar hier bleef het bij. Op de vraag of er alvast digitaal geoefend kon worden voor de musical werd negatief gereageerd. Een oproep van een andere ouder, in de vierde week van de schoolsluiting, aan de schoolleiding om digitaal les te gaan geven werd weggewuifd.

Ik zou zo graag een briefje schrijven om deze vervolgens op het kussen van de onderwijsinspecteur te leggen. De volgende tekst zou ik in het briefje willen schrijven:

‘Beste inspecteur, NOS-nieuws kopte deze week dat drieduizend leerlingen zoek zijn sinds de start van de crisis. Onze dochter is haar school kwijtgeraakt in de crisis. Wilt u alstublieft haar school terugbrengen naar haar? We hebben al een plekje aan de keukentafel gemaakt. Er is ook een computer waar de school op te zien is. Als ouders spelen we graag voor juf en meester. Namens mijn dochter heel erg bedankt dat u dit wil doen! Groetjes, namens alle talenten van haar school!’

april 2020, bert.moormann@ziggo.nl