Om 12 uur trokken Gerrit en ik de deur achter ons dicht. De vorige corona-maatregelen troffen we nog net voor het weekend. Nu, na het weekend, waren deze alweer achterhaald. We schroeven de dienstverlening terug naar een absoluut minimum.

Even wat minder aandacht voor energie-indexen, conditiemetingen en marktwaarderingen. We focussen op lekkages, verstoppingen en geplande verhuizingen.

In het weekend veel WhatsApp verkeer. Een crisisteam riep zichzelf in het leven de afgelopen weken. Geen paniek, alleen afgaan op betrouwbare bronnen en feiten. Maar ook vooruitkijken en nadenken over de stappen die gezet moeten worden. Wij als bestuurders krijgen goed onderbouwde maatregelen voorgeschoteld om te besluiten. Het wordt ons makkelijk gemaakt door het team.

Ook WhatsApp verkeer tussen de noordelijke collega’s waarmee we een appgroep vormen. Iedereen deelt de getroffen maatregelen. Zo leren we van elkaar en vinden we geen wielen opnieuw uit.

ICT-collega Marco schroeft een paar grote beeldschermen los. Deze worden door medewerkers van financiën onder de arm meegenomen naar huis. Zo kunnen ze de immense spreadsheets ook thuis in bedewang houden. Marco zegt nog toe een aantal privé-laptops aan de praat te zullen brengen.

Een soort ‘post – Lehman Brothers’ gevoel maakt zich meester van me. Onwerkelijk. We nemen afscheid van elkaar zonder te weten wanneer we elkaar weer zullen zien. Via de digitale weg alweer snel in elk geval. Want zo’n crisis dwingt ons ook tot verdere innovatie. Anders werken dan we gewend zijn. De ICT gaat ons hierbij helpen.

Sinds de ijzelperiode in 2016 weten we dat we de hele operatie van Domesta vanaf onze keukentafels kunnen uitvoeren. Alleen de telefoon moesten we op kantoor opnemen. Dat hoeft nu ook niet meer. We zijn nu in feite een corporatie met één (leeg) hoofdkantoor en zo’n honderd nevenvestigingen.

Ali neemt één van haar laatste telefoontjes aan. Ze had zich een andere laatste dag voorgesteld. Ze gaat met pensioen. Op haar laatste dag maakt ze overuren. Hoe kun je het bedenken? Een afscheid van collega’s komt later wel.

Het is een bijzondere tijd. Alles wordt ineens relatief. Zeker als je kijkt wat de mensen in de zorg voor hun kiezen krijgen op dit moment. Of de mensen die hun baan kwijtraken als gevolg van deze crisis.

We stonden voor een lastig dilemma: De dienstverlening voor mensen in afhankelijke situaties doorzetten; Of, een bijdrage leveren aan het voorkomen van verdere besmettingen. Wij kozen voor het laatste. Zonder twijfel!

Patiënten, kwetsbare mensen en zorgmedewerkers verdienen onze steun en medewerking. Je helpt ze het best door je te houden aan de instructies van experts en door om te zien naar mensen die ons nodig hebben! Deal?

klik hier voor informatie op de website van Domesta