Hij werd 50 vandaag. We waren welkom op z’n verjaardag. Hij moest nog wel even naar de voedselbank maar daarna konden we langs komen. Hij was ook nog even langs de buurtsuper gelopen. Om gebak te halen voor z’n visite, een pakje shag voor zichzelf, brokken voor de hond en koeken voor het geval er nog meer mensen langs zouden komen.

Hij durfde tot voor kort niet te dromen dat hij ooit nog eens weer een eigen huis zou hebben. Dat z’n dagritme niet werd bepaald door z’n verslavingen, en even kort, door de mores van de gevangenis. Dat hij in de benen bleef dankzij, of ondanks, deze verslavingen. Maar het is hem gelukt.

Hij is helemaal clean! Ook het bier kan hij steeds beter laten staan. Het briefje met het afbouwschema ligt op tafel. Nog maar vier halfliters per dag. Behalve op dagen dat het moeilijk is. Volgende week bijvoorbeeld. Op de sterfdag van z’n vader. Die veel te vroeg is overleden. Veel te vroeg om volwaardig puber te kunnen zijn. Daar begon het te schuiven in z’n leven.

Hij had vrij gekregen van z’n werk als vrijwilliger. Werken was weer even wennen. Hij haalde er veel voldoening uit. Door nu eens iets voor anderen te kunnen betekenen. En hij kon in de praktijk brengen waar hij ooit, lang geleden, voor naar school was geweest.

Hij heeft schulden maar leunt niet op een bewindvoerder. Hij heeft zelf betalingsregelingen getroffen met de instanties die nog geld van hem te goed hebben. Bijna elke maand lukt het weer om de omvang van z’n schulden een kopje kleiner te maken.

Hij kreeg een kans van de corporatie en van andere organisaties. We spraken duidelijk af wat we van hem verwachten. We vroegen hem zelf om leefregels te bedenken en om deze op papier te zetten. Die regels zijn voor hem net zo heilig als voor ons. De regels helpen hem om door te bouwen naar een stabiel leven. Een leven zonder verslavingen, met een baan en met een vriendin.

Hij vertelde dat vandaag naast mijn collega en ik, z’n begeleider en misschien z’n vriendin op bezoek kwamen. Ik denk dat er volgend jaar mensen op z’n verjaardag komen die z’n bestaan nog meer betekenis geven. Dat de leefregels en het afbouwschema dan in de papierbak liggen. Dat hij overeind blijft dankzij de liefde en de vriendschappen.

Hij kreeg een kans omdat we geloven in mensen. Hij kreeg een kans omdat we goed konden samenwerken met de andere instanties in zijn omgeving. Hij kreeg een kans omdat de buren hem vertrouwen gaven.

Hij greep de kans omdat er mensen waren die in hem geloofden. Ik ben trots op deze mensen die bij ons, en bij onze partners werken. Mensen die elke dag hun uiterste best doen om andere mensen een fatsoenlijk leven te laten leiden. Dit hebben we met elkaar afgesproken en vastgelegd in onze missie:

Ieder mens, van kind tot senior, heeft een eigen plek, een veilig thuis waar ze in vrijheid en zorgeloos kunnen wonen.