Ongekende economische groei in de BRIC landen. De meest aanbeden gadgets komen tegenwoordig uit China. We stoken op Russisch gas. BRIC landen doen ontwikkelingswerk in Europa door investeringen in wankele economieën.

Dit zou je met recht een kanteling van economische machten kunnen noemen.

Aan de andere kant kampen we in Europa met stagnatie. De sterke economieën groeien nog licht maar een land als Nederland mag blij zijn met een stabiele ontwikkeling na jaren van krimp.

We hebben het aan ons zelf te wijten. We hebben onze ziel en zaligheid verkocht aan de kapitalisten. Het heeft ons veel gebracht maar aan alles komt een eind. Wij kapitalisten moeten ons zelf opnieuw uitvinden. Het goede behouden maar tegelijkertijd op zoek naar nieuwe mogelijkheden. Dit is een uitdaging, vooral omdat we geen afscheid willen nemen van de democratie.

In een democratie is het lastig veranderen. Een centraal geleide dictatuur is een ideale organisatiestructuur om snel veranderingen door te voeren. Geen optie voor ons als vrije Europeanen.

Toch handelen we dagelijks alsof we smachten naar een centraal geleide dictatuur. Zelfs het bedrijfsleven smeekt de bestuurders in Den Haag om meer regelgeving om, zoals ze het zelf zeggen, oneerlijke concurrentie tegen te gaan. Flexibele arbeid door ZZP’ers, de opkomst van internetretail, lokale energieproductie en import van goedkope arbeid.

We hijsen ons zelf steeds meer in een harnas van regelgeving zodat we niet meer vooruit te branden zijn.

Een greep uit het nieuws van de afgelopen maanden waarbij ondernemers, nota bene, aandringen op meer regelgeving.

De VVV in Limburg wil minimumtarieven voor hotelkamers omdat de kamerprijzen het dieptepunt bereiken. Door het succes van boekingsites als hotels.com, groupon.com en expedia.com dalen de prijzen voor overnachtingen. Je zou kunnen zeggen dat de markt haar werk doet. Veel hoteleigenaren hebben hun business zodanig verkwanseld de afgelopen jaren dat hun product is verworden tot een commodity. Een pak melk. Het merk maakt niet uit, de kwaliteit is overal hetzelfde, de consument kiest voor het goedkoopste. Niet gek toch dat je hier voor wordt gestraft?

Alleen de aanbieders die hun business serieus nemen en iets speciaals aanbieden zullen overleven. Maar wat doen de getroffen ondernemers? Ze vragen om het reguleren van de prijzen. Wat ze eigelijk zeggen is dat de consument meer moet betalen om het onvermogen van de ondernemer, om zich aan te passen aan de veranderende wereld, te subsidiëren. Heel bizar. Toch gaan we meer dan ooit op een korte vakantie. Er is dus wel een markt, de consument wenst alleen niet de prijzen te betalen die huidige hotelexploitaties kennelijk nodig hebben. Kansen voor een ander hotelconcept dus!

Kleine aannemers en adviesbureaus klagen steen en been over toenemende concurrentie van ZZP’ers. Ze maken de tarieven kapot en stelen hun klanten af. Bijzonder. Wat is de meerwaarde van een aannemer ten opzichte van een aantal samenwerkende ZZP’ers? Aannemers hebben de afgelopen jaren alles zo’n beetje uitbesteed aan onderaannemers, wat is dan de meerwaarde nog? Een klant wil niet betalen voor een bedrijfspand, een directeur en het pensioen van de vader van de huidige eigenaar. De klant wil gewoon dat z’n klus wordt uitgevoerd tegen de laagste prijzen. De kwaliteit is immers in bouwwetgeving en het vergunningenstelsel geborgd.

Bij een adviesbureau gaat het in veel gevallen om de vent, niet om de tent. Ook hier geldt dat de overhead geen waarde heeft voor de klant. Deze vertrouwd op het vakmanschap, het ambacht, van de individuele adviseur.

Waarom dan regelgeving voor ZZP’ers bedenken? Het zijn ondernemers en zolang ze waarde toevoegen voor hun klanten hebben ze bestaansrecht. Wensen ze zich niet te verzekeren? Pech, dan kunnen ze bij arbeidsongeschiktheid of pensionering terugvallen op ons sociaal stelsel. Daar zijn deze toch voor? Daar heeft hij toch altijd belasting voor betaald? Geen vetpot maar eigen keuze en verantwoordelijkheid van de ondernemer.

Importheffingen op zonnepanelen, waarom? Menig installateur overleefde dankzij de keuze van consumenten om zonnepanelen te plaatsen. Goed voor de lokale economie, goed voor het milieu en goed voor de bestedingsruimte van de consument. De ingevoerde panelen remmen de innovatie niet. De R&D van zonnepanelen richt zich niet op prijs maar op prestaties. Dus laat China maar dumpen, wij zijn toch slimmer en exporteren onze panelen met een hoger rendement binnenkort naar dit land. Wij hebben afgelopen week de Solarrace in Australië gewonnen, niet China! Dit zegt toch alles?

De rode draad in alle verzoeken voor regulering is volgens mij het onvermogen om te innoveren door ondernemers en een te fors sociaal stelsel voor degene die niet in de bollen of asperges willen werken. En, import van goedkope arbeid is prima zolang wij in staat zijn om grote innovatieve projecten in het buitenland uit te voeren. Denk aan onze baggeraars, de olie opsporende bedrijven en de zuivelindustrie.

Laat het maar gebeuren. Ook de natuur overleeft door zich continu aan te passen en het afsterven van niet levensvatbare onderdelen. Het overlevingsinstinct van de economie wordt gevoed door innovatie, niet door regulering!

Hebben we hiervoor een communistische dictatuur nodig? Integendeel! Wel een kleinere overheid, dichter bij de mensen die ruimte durft te geven. En, ondernemende mensen die kansen zien de ruimte geven. Maak ondernemen aantrekkelijker door minder regelgeving, lagere belastingen, betere opleidingen, betere investeringsmogelijkheden en meer samenwerking. Maak het ontslagrecht soepeler voor werkgevers. Makkelijker ontslaan is makkelijker aannemen. Koppel hier wel een opleidingsplicht voor werknemers en werkgevers aan want zonder goed geschoolde medewerkers loopt de economie alsnog vast.

Lang leve de lerende en innoverende democratie!