‘Die 3 maanden zijn heel anders gelopen dan je plan’, zei m’n vrouw afgelopen week. Nog een paar dagen en dan komt er een eind aan een werkpauze van 3 maanden. Haar conclusie klopt. Nadat ik eind juni stopte bij Domesta zou ik veel gaan fietsen, wandelen en op pad gaan met de camper. Niets van dit alles heb ik gedaan. Nou vooruit dan, een paar dagen in m’n eentje met de trein naar Kopenhagen kwam het dichtst in de buurt van een solo kampeeravontuur. Oh ja, het een-na-laatste weekend wandelden we met vrienden in de Eifel.

Mijn doel was om tot rust te komen en om 15 jaar Domesta los te laten. Beide zijn gelukt. De manier waarop ik kon overdragen aan m’n opvolger bij Domesta, en de wijze waarop ik afscheid kon nemen, zorgden ervoor dat loslaten aanmerkelijk gemakkelijk en sneller ging dan verwacht. Uitrusten gebeurde ook wel, er was alleen iets waardoor de-manier-waarop anders liep dan bedacht.

Vanaf de allereerste vrije dag fluisterde een stemmetje, ‘je hebt een baan nodig’, zacht, krachtig en duidelijk hoorbaar in m’n oren. Hoewel een aantal mensen dacht dat ik met pensioen was gegaan, vond mijn lichaam en mijn geest dat er nog voldoende motivatie, energie en inspiratie voorhanden was om er nog een aantal jaren tegen aan te gaan. Ik had perspectief nodig. Werk dus!

Ik besloot om naast sporten, loslaten en rusten ook om zoveel mogelijk mensen van werving, en selectieburo’s te spreken. Om mijn kennis, kunde en ambities te delen in de verwachting dat ik op deze wijze in de buurt van 1 oktober weer aan het werk zou zijn. Dit waren leerzame gesprekken met betrokken professionals die me leerden dat ik nog mee kan in de huidige arbeidsmarkt en niet met pensioen hoef.

Daarnaast sprak ik veel mensen, waar ik een goede klik mee heb, uit m’n netwerk die me hielpen om mijn loopbaanwensen scherp te stellen. Ook dit leverde mooie inzichten op die me hielpen te kaderen en te focussen.

En, er liep al snel een procedure voor een mooie baan die helaas aan m’n neus voorbijging. Achteraf maar goed ook. Een mooie baan bij een leuke organisatie maar een setting die mij niet past. Leerzaam!

Een tweede vacature voldeed aan bijna al mijn voorwaarden die ik na alle gesprekken en inzichten aan een nieuwe baan gesteld had: Iets maatschappelijks, gericht op relaties op strategie, op innovatie, in de regio, minder verantwoordelijkheid en een organisatie die zinvol werk doet met betrokken mensen. Na 2 gespreksronden zagen ook de mensen van de organisatie een goede match. Ik ben per 1 oktober aanstaande directeur strategie en innovatie bij de Tinten Welzijnsgroep. Hier heb ik enorm veel zin in!

Nu 3 maanden na m’n afscheid merk ik dat mijn energie terug is, waardeer ik een goed netwerk meer dan ooit en wint de realiteit het van het plan.

Een plan is de route naar een gewenste werkelijkheid, beweging brengt je terug naar de realiteit.